Γεννήθηκε το 1879 στο Ουλμ της Γερμανίας. Το κεφάλι του ήταν τόσο μεγάλο που οι γιατροί θεωρούσαν ότι έχει κάποια γενετική ανωμαλία και σχεδόν τον φώναζαν «κεφάλα» δεξιά αριστερά.
Μίλησε όταν έκλεισε τα τρία του χρόνια και περνούσε την ώρα του φτιάχνοντας πύργους από τραπουλόχαρτα.
Βλέποντας το γερμανικό στρατό να παρελαύνει, αποκάλεσε τους στρατιώτες «κακομοίρηδες» στους οποίους δε θα ήθελε ποτέ να μοιάσει. «Οι δάσκαλοι στο δημοτικό μου φαίνονταν σα λοχίες και οι καθηγητές στο λύκειο σα λοχαγοί», θα πει πολύ αργότερα.
Αυτοί οι λοχαγοί καθηγητές του λυκείου τον θεωρούν από τους πλέον αργόστροφους μαθητές που είχαν ποτέ. Αλλά δεν το λένε έτσι, στον αέρα. Το αιτιολογούν επιστημονικά και άκρως παιδαγωγικά οι άνθρωποι: «δεν απαντά ποτέ αμέσως σε μια ερώτηση. Σκέφτεται ώρες προτού απαντήσει. Δεν αποστηθίζει ποτέ τίποτα. Δηλαδή και να προσπαθήσει, δε μπορεί να το κάνει».
Είναι απείθαρχος, δεν υπακούει σε καμία εντολή, δεν ευθυγραμμίζεται με κανέναν κανόνα, δεν έχει ενδιαφέροντα, δεν ασχολείται με κανένα άθλημα. Κι επιπροσθέτως είναι και Εβραίος. Θέλεις κι άλλα για να καταλάβεις ότι αυτό το παιδί ήταν μια σκέτη καταστροφή;
Κι όμως, ήδη από το δημοτικό, έχει διαβάσει ουκ ολίγα βιβλία βιολογίας, ιατρικής, μαθηματικών, φυσικής και φιλοσοφίας. Δεν αρκούν όμως αυτά για το σχολείο.
Ένας καθηγητής του, όχι κακός, ο Ζόσεφ Ντέγκενχαρτ, του λέει ότι δε καταφέρει τίποτα στη ζωή του και καλύτερο θα ήταν να σταματήσει να προσπαθεί να πάρει το απολυτήριο. Προετοιμάζεται μόνος του για την Πολυτεχνική Σχολή της Ζυρίχης αλλά παίρνει 20 στα μαθηματικά και 02 σε όλα τα άλλα μαθήματα. Έτσι, αποτυγχάνει!
Ένας καθηγητής, βλέποντας πράγματα σε αυτόν, τον συμβουλεύει να προετοιμαστεί σε ένα μικρό σχολείο του Ααράου και να ξαναδοκιμάσει. Τα καταφέρνει! Περνάει στο τμήμα μαθηματικών και φυσικής του Πολυτεχνείου.
Ως φοιτητής δεν αλλάζει: αντιδραστικός, αφηρημένος, εριστικός, αδιάφορος, εγωκεντρικός. Αργότερα θα δηλώσει ότι δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, εκτός από μια παράφορη περιέργεια.
Αποφοίτησε από τη σχολή του το 1901 με τον δεύτερο χειρότερο βαθμό ανάμεσα σε όλους τους συμφοιτητές του.
Αυτός ο βαθμός του απαγόρευσε να βρει κάποια ακαδημαϊκή θέση με αποτέλεσμα να εργαστεί ως ειδικός τεχνικός τρίτης τάξης στο Γραφείο Ευρεσιτεχνιών της Βέρνης (1902-1909) ενώ παίρνει την Ελβετική υπηκοότητα και απαλλάσσεται από το γερμανικό στρατό. Κάπου εκεί ξεκινάει η πορεία του προς την κορυφή της παγκόσμιας επιστήμης, πορεία που θα τον καθιερώσει ως συνώνυμο του έξυπνου ανθρώπου.
Το όνομά του ήταν Άλμπερτ Αϊνστάιν…
ΠΗΓΗ: http://fumara.gr/%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/
Προσφορά, θυσία, τελετουργία: αλληλοσυνδεόμενες πρακτικές που πρωτοεμφανίστηκαν στα αρχαία χρόνια σε διαφορετικούς αλλά ιστορικά συνδεόμενους πολιτισμούς: τον χιττιτικό, τον ελληνικό και τον ρωμαϊκό. Όταν σχηματίστηκαν οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες για προστασία απο τους εξωτερικούς εχθρούς και την άγρια φύση, οι άνθρωποι θεώρησαν απαραίτητο να εφεύρουν ένα θύμα, το οποίο ανήκει στην κοινότητα και γίνεται φορέας όλων των αμαρτιών των μελών της για χάρη του καλού του συνόλου!
Το ελληνικό αντίστοιχο του αποδιοπομπαίου τράγου είναι ο φαρμακός και σχετίζεται με τα Θαργήλια, τη γιορτή προς τιμή της Αρτέμιδος και του Απόλλωνα. Ο μήνας Θαργηλιών (15 Μαϊου-15 Ιουνίου) πήρε το όνομά του από τον Θάργηλο, τον ανώριμο καρπό που προσφέρεται από τους πιστούς στον Απόλλωνα ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την πρόοδο της καρποφορίας και ως προσδοκία για μια καλή συγκομιδή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσφορά πρώτων καρπών (απαρχών) είναι ένα είδος θυσίας. Η συνειδητή προσφορά μειώνει την αγωνία για τη μελλοντική σοδειά και περιορίζει την απληστία.
Ο μεγάλος εξαγνισμός της κοινότητας ήταν μια προσφιλής μέθοδος των τυράννων, από τους Τριάκοντα Τυράννους στην Αθήνα το 403π.Χ. ως τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Στην Αγγλία της δυναστείας των Tudor και των Stewart (15ος -16ος αιώνας), υπήρχε ο θεσμός του whipping boy (παιδί για μαστίγωμα). Καθώς η βασιλεία ήταν Ελέω Θεού και ο μικρός πρίγκηπας ήταν σταλμένος από τον Θεό, για την ανάρμοστη συμπεριφορά του πλήρωνε ο μικρός ακόλουθος, ο οποίος ανατρεφόταν στο παλάτι αλλά φορτωνόταν τα λάθη του πρίγκηπα και κατά συνέπεια και την τιμωρία.