και λίγα Γερμανικά, για να μην ξεχνιέστε...

Παιδικό θέατρο

Όλα κυλούσαν ήρεμα εδώ στο Νησί μας. Εμείς, οι γάτες του Νησιού, ασπρες, μάυρες, καφετιές, μονόχρωμες και… παρδαλές, ζούσαμε αρμονικά με τους ανθρώπους και τα υπόλοιπα πλάσματα του Νησιού.Μεχρι που μια μέρα έκανε την εμφάνισή της η “Λέσχη των Προληπτικών”! Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε και η μεγάλη μας περιπέτεια.

Οι άνθρωποι βάλθηκαν να εξαφανήσουν όλες τις μάυρες γάτες του Νησιού γιατί έφταιγαν λέει για όλα τα δεινά και τις αναποδιές του τόπου. Τι γίνετε όμως όταν η εκστρατεία εναντίον της “γρουσουζιάς” λαμβάνει διαστάσεις “υστερίας”; Μήπως τελικά δεν έφταιγαν οι μαύρες γάτες;

Την συνέχεια της ιστορίας θα παρακολουθήσουμε στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Άργους Ορεστικού Σάββατο και Κυριακή 30-31 Μαρτίου 

και ώρα 6:00μμ 

“Η τελευταία μαύρη γάτα” είναι μια παράσταση βασιμένη στο ομώνυμο μυθοστόρημα του Ευγένιου Τριβιζά. Διασκευή-επιμέλεια-παρουσίαση Μαρία Θεοδώρου, Γεωργία Τούφα-Παγούνη, Πάνος Χαραλαμπίδης.

Η Καστοριά στα βυζαντινά χρόνια

Για να γνωρίσετε την Καστοριά των βυζαντινών χρόνων δείτε εδώ, στο ιστολόγιο ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ.

Για τις βυζαντινές εκκλησίες της Καστοριάς:


http://istorikakastorias.blogspot.gr/2010/10/blog-post_26.html

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

View more presentations from arisxa

Θ. Κολοκοτρώνης: "Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς"

Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογιαριάσει την δύναμιν την ειδική μας, την τούρκικη δύναμη. Τώρα οπού ενισήσαμεν, οπού ετελειώσαμεν με καλά τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάρες, αναθέματα. Ομοιάζομεν σαν να είναι εις ένα λιμένα πενήντα εξήντα καράβια φορτωμένα  ένα από αυτά ξεκόβει, κάνει πανιά, πηγαίνει εις την δουλειά του με μια μεγάλη φορτούνα, με μεγάλο άνεμο, πηγαίνει, πουλεί, κερδίζει, γυρίζει οπίσω σώον. Τότε ακούς όλα τα επίλοιπα καράβια και λέγουν: «Ιδού άνθρωπος, ιδού παλικάρια, ιδιού φρόνιμος και όχι σαν εμεις οπού καθόμεθα έτσι δειλοί, χαϊμένοι» και κατηγορούνται οι καπετανάιοι ως άναξιοι. Αν δεν ευδοκιμούσε το καράβι ήθελε ειπούν: «Μα τι τρελός να σηκωθεί με τέτοια φορτούνα, με τέτοιο άνεμο! Να χαθεί ο παλιάνθρωπος, επήρε τον κόσμο εις το λαιμό του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης- Απομνημονεύματα)

ΔΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

 Δάση του Βορρά (Φινλανδίας)... Το πιο χαρακτηριστικό μορφολογικό στοιχείο της χώρας είναι οι πολυάριθμες λίμνες, που καταμετρώνται σε δεκάδες χιλιάδες και καλύπτουν το 10% του εδάφους, στο νότιο κυρίως τμήμα της Φινλανδίας. Ορεινή περιοχή της Φινλανδίας είναι το βορειοδυτικό τμήμα της, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα με τη Νορβηγία. Στον ορεινό αυτόν όγκο ανήκει και το ψηλότερο βουνό της χώρας, το όρος Χαλτιατουντούρι (1.324 μ.), το οποίο αποτελεί τμήμα των Σκανδιναβικών Άλπεων. Το βόρειο και ανατολικό τμήμα καλύπτεται από χαμηλά οροπέδια και λοφώδεις εκτάσεις.Το κλίμα της Φινλανδίας είναι ψυχρό. Οι χειμώνες διαρκούν πολύ και είναι ψυχροί, περισσότερο στο βόρειο τμήμα, στη Λαπωνία, όπου το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σημειώνονται χιονοπτώσεις. Στο νότιο τμήμα η επίδραση της θάλασσας κάνει το κλίμα πιο ήπιο. Οι μέσες θερμοκρασίες του χειμώνα είναι -15° έως -4 °C στη Λαπωνία και -7° έως -4 °C στα νότια. Τα καλοκαίρια είναι δροσερά με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 15° και 17 °C. Η βλάστηση της Φινλανδίας είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος της δασική, κάτι που αποτελεί και σημαντικό οικονομικό κεφάλαιο για τη χώρα, με την παραγωγή χαρτιού και προϊόντων ξυλείας. Εκτός από το βορειότατο τμήμα, που καλύπτεται από τούνδρα, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας σκεπάζεται από πεύκα, σημύδες και έλατα, ενώ το νοτιότερο τμήμα από δρύες. Δάση από σημύδες εκτείνονται επίσης μέχρι το Νότο. Στη Φινλανδία ενδημούν πολυάριθμα είδη δέντρων και φυτών, αλλά και λειχήνων. Ο δασικός πλούτος της χώρας αποτελεί αντικείμενο προστασίας στη φιλανδική νομοθεσία, ωστόσο το γεγονός ότι απουσιάζουν μεγάλα φυσικά πάρκα, αλλά και η παλαιότερη υποβάθμιση που υπέστησαν τα δάση του Βορρά από τη συστηματική εξόρυξη τύρφης συνιστούν αρνητικούς παράγοντες. Θετικό είναι το γεγονός του εξαιρετικά χαμηλού ρυθμού μείωσης του ποσοστού δασικής κάλυψης του εδάφους της Φινλανδίας.
Στην πανίδα της Φινλανδίας κυριαρχούν θηλαστικά όπως λαγοί, ελάφια, τάρανδοι, λύκοι, αλλά και η αρκτική αλεπού, ο λύγκας και άγριοι πληθυσμοί ταράνδων, με τους τελευταίους να υφίστανται ολοένα και μεγαλύτερη μείωση σε αντίθεση με τους εκτρεφόμενους ταράνδους. Φώκιες απαντούν στα παράλια. Αγριόχηνες, κύκνοι και περδικοειδή επίσης συναντούνται στην ηπειρωτική χώρα, όπου η κυριαρχία του υγρού στοιχείου συνεπάγεται την ύπαρξη σημαντικών και εκτεταμένων υδροβιότοπων. Τα ποτάμια και οι λίμνες της Φινλανδίας περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό ειδών ψαριών. Η υποβάθμιση της θαλάσσιας ζωής είναι αρκετά εμφανής, ωστόσο στη Βαλτική θάλασσα και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε μόλυνση που έχει προέλευση τις χώρες της Βαλτικής και τη Ρωσία.

Το ξέρατε ...

Ότι τα παλαιότερα πετρώματα της Ελλάδος βρίσκονται στη Δυτική Μακεδονία?

Ότι κάποτε παγετώνες κάλυπταν τους λόφους και τα βουνά μας?

Ότι οι Δρακόλιμνες αποτελούν ένδειξη από λιώσιμο παλαιότερων παγετώνων?

Ότι οι παγετώνες είχαν δημιουργήσει ένα φυσικό φράγμα στο Πολύφυτο εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν η ΔΕΗ κατασκευάσει αυτό το φράγμα?

Ότι η λίμνη του Πολυφύτου δεν χρονολογείται από το 1973, αλλά υπάρχει τουλάχιστον εδώ και 4 εκατομμύρια χρόνια?

Ότι υπάρχουν περισσότερα είδη πετρωμάτων κατά μήκος μισού χιλιομέτρου του Αλιάκμονα ποταμού (Ζάβορδα), από όσα υπάρχουν μαζί στις Πολιτείες της Αϊόβα, της Ουισκόνσιν, του Ιλινόις και της Μινεσότα?

Ότι ο σεισμός που αναφέρεται από τον Άγιο Παύλο στη Βίβλο προκλήθηκε πιθανά από το ρήγμα κοντά στα Σέρβια?

Ότι υπήρξε κάποτε μία κατακλυσμική κατολίσθηση που έφραξε τον Αλιάκμονα ποταμό κοντά στη Ζάβορδα και δημιούργησε μία λίμνη προς τα Γρεβενά?

Ότι υπολείμματα της μεγαλύτερης ηπείρου όλης της γης, την Παγγαία, μπορούν να βρεθούν εδώ?

Ότι η Ευρώπη και η Αφρική «γεννήθηκαν» στην Δυτική Μακεδονία?

Ότι κάποτε υπήρχε ένας ολόκληρος ωκεανός, της Τηθύος, μεταξύ της Κοζάνης και της Πίνδου?

Ότι οι ήπειροι της Ευρώπης και της Αφρικής ήταν κάποτε ενωμένες στον Βούρινο?

Ότι ορισμένα από τα βουνά στο Βελβεντό ήταν κάποτε σε βάθος μεγαλύτερο των 120 km μέσα στη γη?

Ότι κάποτε στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας υπήρχαν πελώρια δέντρα, ζούγκλες και ελέφαντες?

 -Annie Rassios-

greveniotis.gr

Πηγή: http://fouit.gr/2013/03/12-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA/

Τα ταξίδια των ηπείρων

Οι Βυζαντινές εικόνες: Συμβολισμοί και Τεχνικές

Η βυζαντινή τέχνη

Η Βυζαντινή Τέχνη

More PowerPoint presentations from yianna

Η Ασπίδα του Αχιλλέα (Εκπαιδευτική Τηλεόραση)

 

 

Άγχος στο σχολείο...

"..... Άγχος, πλήξη, κούραση μέσα στο σχολείο ή με απλά λόγια: «η ζωή είναι αλλού...»
Στο φόντο όλων αυτών βρίσκεται ο Γολγοθάς των Ελλήνων μαθητών που δεν βρίσκουν ούτε ένα ίχνος χαράς και δημιουργικότητας μέσα στο ελληνικό σχολείο. Αγχος, πλήξη και κούραση συνθέτουν το τρίπτυχο της σύγχρονης αμάθειας αφού η γνώση λειτουργεί συσσωρευτικά σαν ένας καθημερινός καταναγκασμός που οδηγεί στην απομάκρυνση από το ιδεώδες και την αποστολή της εκπαιδευτικής πράξης. Σε ένα τέτοιο σχολικό περιβάλλον η φοίτηση μετατρέπεται σε υποχρεωτική αγγαρεία, σε αδιάφορη προσέλευση, σε ιδιότυπη ανία, αφού η αληθινή ζωή φαντάζει πέρα και έξω από τις αίθουσες, μακριά από τα βιβλία και τους διδάσκοντες. Την ίδια στιγμή οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι απορούν γιατί εισέρχονται ολοένα και περισσότεροι φοιτητές με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Δυστυχώς το πρόβλημα δεν έγκειται μόνο στο επίπεδο των γνώσεων που κατέχουν οι μαθητές, αλλά επεκτείνεται και σε επίπεδο αξιών και δεξιοτήτων. Η αξιακή σύγχυση των μαθητών μας εδράζεται στην έλλειψη σταθερών σημείων αναφοράς σε επίπεδο συμβόλων, προτύπων και κοινωνικών αναπαραστάσεων. Η ανεργία, τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα, η «τηλεοπτική δημοκρατία», η προβολή του life style ως εναλλακτική διέξοδος ζωής και ατομικής δράσης συνθέτουν την αυτο-εικόνα μιας κοινωνίας που διαρκώς φθίνει, προβάλλοντας αποκλειστικά το «ιδιωτικό όραμα» ως βιώσιμη και ρεαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Επιπλέον, το ελληνικό σχολείο επιμένει στη στείρα συσσώρευση γνώσης και δεν δίνει έμφαση στις κοινωνικές δεξιότητες των μαθητών. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς αν μέσα στο σχολείο τα παιδιά μας «μαθαίνουν να συνεργάζονται», «μαθαίνουν να μοιράζονται», «μαθαίνουν να συναισθάνονται», «μαθαίνουν να δημιουργούν», «μαθαίνουν να ακούνε και να επεξεργάζονται τις διαφορές», «μαθαίνουν να συνθέτουν μέσω της διαλεκτικής», «μαθαίνουν να συμμετέχουν», ή εν τέλει «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν»; Αν για παράδειγμα ορίζαμε τις δεξιότητες αυτές ως «προαπαιτούμενα ποιότητας» μέσα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα θα καταλαβαίναμε την αναποτελεσματικότητά μας να δώσουμε στέρεα και δυναμικά εργαλεία ζωής στους τωρινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες.

Η ατομική προσπάθεια από μόνη της δεν αρκεί
Δυστυχώς η φιλοτιμία και ο γνήσιος ιδεαλισμός που επιδεικνύουν αμέτρητοι εκπαιδευτικοί δεν αρκούν από μόνα τους για να ανατρέψουν το αρνητικό κλίμα. Οι κοινωνιολογικές μελέτες αποδεικνύουν περίτρανα ότι τα συστήματα και οι κοινωνικές δομές «καταπίνουν» τις πρωτοβουλίες των μεμονωμένων υποκειμένων, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν είναι συλλογικά οργανωμένες και κοινωνικά συντονισμένες.

Με άλλα λόγια, το προσωπικό όνειρο και η ατομική προσπάθεια των εκπαιδευτικών δεν μπορεί να μεταφραστεί σε όρους μιας ρεαλιστικής εκπαιδευτικής πολιτικής αν δεν αναληφθεί η συλλογική ευθύνη και η δράση μιας νέας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που να τη θέλουν οι περισσότεροι παλεύοντας καθημερινά και από κοινού γι' αυτήν. .....

Απαισιοδοξία, απογοήτευση, δυσθυμία: συνώνυμα του εκπαιδευτικού μας συστήματος
Το αίτημα της ποιότητας γίνεται επιτακτικό από τη στιγμή που η εκπαιδευτική πραγματικότητα καθίσταται αμείλικτα απογοητευτική. Παρόλο που σήμερα έχουμε κατορθώσει το καθολικό δικαίωμα στην υποχρεωτική εκπαίδευση, την τυπική ισότητα των ευκαιριών στην πρόσβαση, το αδιάβλητο των πανελλαδικών εξετάσεων, τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα όργανα διοίκησης της εκπαίδευσης, βιώνουμε καθημερινά τη μετριότητα, τη ματαίωση, την, κατά κοινή ομολογία, χαμηλού επιπέδου εκπαίδευση: καταθλιπτικά σχολικά συγκροτήματα, απωθητικά σχολικά εγχειρίδια, μηχανιστική επιμόρφωση, συγκεντρωτισμός και γραφειοκρατία, έλλειψη αισιοδοξίας και σιγουριάς για το μέλλον. Τα συμπτώματα αυτά τείνουν να παγιωθούν ως μόνιμα και διαχρονικά χαρακτηριστικά της ελληνικής πραγματικότητας, αφού τίποτα δεν μπορεί να ταράξει τα βαλτώδη νερά του εκπαιδευτικού συστήματος και να νοηματοδοτήσει την απαρχή μιας εκπαιδευτικής αναγέννησης. Οι πολιτικές ηγεσίες του ΥΠΕΠΘ ανακυκλώνονται, οι πάντες διαπιστώνουν σταθερά την κρίση, το εκπαιδευτικό κίνημα ουσιαστικά αμύνεται χωρίς να μπορεί να διαμορφώσει μακρόπνοη στρατηγική και ο γραφειοκρατικός μηχανισμός της εκπαίδευσης διεκπεραιώνει ράθυμα τη συμβατική υποχρέωση του κράτους να παρέχει «δωρεάν» δημόσια εκπαίδευση θεσμοποιώντας την ακινησία. ..."
Άρθρο του Νίκου Φωτόπουλου από την Ελευθεροτυπία.

Κινητική ενέργεια

Με ένα «κλικ» στον κόσμο του Βυζαντίου

Τσίροι, σαρδέλες, χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές, παστά ψάρια. Ασβεστότυρο. Μαρούλια, λάχανα, σπανάκι, κρεμμύδια και άλλα λαχανικά, φρέσκα ή σε τουρσί, φασόλια, φακές, ρεβίθια, κουκιά, γάλα, αβγά.

Μέσα από την ιστοσελίδα τα παιδιά μαθαίνουν ακόμα και να ζωγραφίζουν βυζαντινές εικόνες.

Και για επιδόρπιο, φρέσκα φρούτα και γλυκά με μέλι και ξηρούς καρπούς. Αυτά περιελάμβανε το διαιτολόγιο των Βυζαντινών, ιδίως όσων ανήκαν σε φτωχά στρώματα. Οι πλούσιοι έτρωγαν κρέας, μεγαλύτερα και ακριβά ψάρια, βλάχικο και κρητικό τυρί. Αν και έτρωγαν απλά, η χρήση καρυκευμάτων (αλάτι, πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο, ξίδι, σκόρδο) και αρωματικών (άνηθος, μάραθος, δεντρολίβανο, ρίγανη, κάππαρη) έδινε γεύση στα φαγητά τους. Η πιο διαδεδομένη πάντως σάλτσα τους, ο γάρος, που παρασκευαζόταν από ψάρια και εντόσθια ψαριών, αλάτι και παλιό κρασί, φαίνεται ότι αποτελούσε το κύριο μέσο για να νοστιμίσουν όλων των ειδών τα φαγητά. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται πια.

Αυτές τις πληροφορίες, όπως και πολλές ακόμα, για τη ζωή, τα ήθη, τα έθιμα, τις γιορτές και τις ενασχολήσεις των Βυζαντινών, μπορεί να βρει κάθε ενδιαφερόμενος σε μια εξαιρετική ιστοσελίδα. Τη δημιούργησε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων και την τιτλοφόρησε «Εξερευνώντας τον κόσμο του Βυζαντίου» (www.exploringbyzantium.gr).

Εξερευνώντας το Βυζάντιο
Το έργο «Εξερευνώντας τον κόσμο του Βυζαντίου» επιδιώκει να δημιουργήσει έναν διαδικτυακό πολυχώρο, ελεύθερα προσβάσιμο, ο οποίος θα αποτελέσει βασική πηγή πληροφόρησης για τον βυζαντινό πολιτισμό και μάλιστα σε δύο γλώσσες (ελληνικά-αγγλικά). Οι υπηρεσίες που προσφέρει το πόρταλ «Εξερευνώντας τον κόσμο του Βυζαντίου» είναι τέσσερις:

Η πρώτη έχει τη μορφή τριών προτεινόμενων ταξιδιωτικών διαδρομών σε βυζαντινές πόλεις (σταθμούς), όπου ο επισκέπτης προσλαμβάνει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα βυζαντινά μνημεία κάθε σταθμού με τη χρήση πολύμορφου υλικού (εικόνα, βίντεο, σχέδια, ψηφιακά πανοράματα).

Η δεύτερη προσφέρεται με τη μορφή μελέτης σε ποικίλο βάθος συγκεκριμένων θεμάτων, ανάλογα με τα είδη των χρηστών (εξειδικευμένο κοινό, μαθητές, και ευρύ κοινό). Η τρίτη προσφέρεται με τη μορφή οκτώ εκπαιδευτικών παιχνιδιών για παιδιά ηλικίας 5-8 και 9-14 ετών. Μπορούν να μάθουν παίζοντας και να παίξουν μαθαίνοντας.

Τέλος, η τέταρτη υπηρεσία προσφέρεται με τη μορφή τριών ραδιοφωνικών εκπομπών, οι οποίες περιλαμβάνουν ιστορικά κείμενα και ένα παραμύθι που σχετίζονται με θέματα του βυζαντινού πολιτισμού (στο Διαδίκτυο και σε PDA).

Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο

Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο

View more presentations or Upload your own.

Αξίζει να το δείτε...

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Γιατί γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας - Τι έγινε στις 8 Μαρτίου 1857

Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, αφού σήμερα 8 Μαρτίου είναι η διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Ωστόσο πέρα από τα λουλούδια και τα δώρα, λίγοι είναι εκείνοι που ξέρουν τι πραγματικά γιορτάζουμε τη συγκεκριμένη μέρα.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν πείστηκε από τη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι και καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα, ωστόσο σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η μέρα της γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο.
Από το 1975 η μέρα της γυναίκας διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

Πηγή: Γιατί γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας - Τι έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/94007#ixzz2MxhCZS2P

Η τρύπα του όζοντος

6 Μαρτίου, Ημέρα κατά της σχολικής βίας